ไม่ว่างแต่ไปไหนไม่ได้

ไม่ว่างแต่ไปไหนไม่ได้
.
เอากล้วยตากไปใส่ กระป๋อง ก็ไม่ได้(มันไม่เวริต มันต้องมองเห็นกล้วยข้างใน)
.
เอากล้วยหอม คั้นน้ำ ไปใส่ถุงก็ไม่ได้(มันมองเห็นน้ำขุ่นๆ ไม่น่ากิน
.
กำแฟใส่กระป๋อง เพราะเราไม่ได้มองที่น้ำ เราสัมผัส ที่กลิ่น กาแฟ
.
ค่ากระป๋องที่เราต้องจ่ายไป 3-7 บาท/กระป๋อง มูลค่าน้ำ มันนิดเดียว

ที่นี้ ไอ้เครื่องปิดฝา กระป๋อง มันก็มีแบบ ราคาคนยาก คนจน เริ่มลงทุน
มือโยกเอาก่อน มีสักหมื่น ก็พอจะได้สักเครื่อง
กระป๋องนี่ละ ขึ้นตำ พันใบก็ --5-7000 บาท
.
ถ้าขายกันแบบเห็นๆ ก็วันต่อวัน ไม่ต้องใช้หม้อนึ่ง
สารพัดน้ำผลไม่ ทำขายได้เลย...
.
เอาสติ๊กเกอร์เล็กๆ แปะ สักดวง เมตรละ 500 บาท ได้หลายร้อยดวงอยู่ เล็กๆ
.
ที่นี้ถ้าจะทำรอไว้ ก็ต้องหม้อนึง ความดัน เพื่อฆ่าเชื้อ.. 3หมื่น บวกลบ
แบบนี้ ได้หลายวัน
.
ก็เป็นแนว ในการทำมาหากิน